Φοιτήτρια: Μιχαλούδη Μαρίνα
Επιβλέπων καθηγητής: Βογιατζάκη Μαρία
Σχολή: Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Ημερομηνία Παρουσίασης: Φεβρουάριος 2016
Η αρχιτεκτονική ανέκαθεν μελετούσε και είχε ως πηγή έμπνευσης τον φυσικό
κόσμο, αναζητώντας καινούριες μορφές και κατασκευαστικές καινοτομίες.
Με την εξέλιξη της ψηφιακής τεχνολογίας και των σχεδιαστικών
προγραμμάτων, δίνεται η δυνατότητα προσομοίωσης και κατανόησης των
αρχών, που διέπουν τα βιολογικά συστήματα όχι μόνο ως προς τη μορφή
τους, αλλά και ως προς τη κατασκευή τους. Τα θεμέλια της νέας λογικής
σχεδιασμού, αποτελούν η θεωρία της εξέλιξης και της μορφοποίησης,
εστιάζοντας στη διαδικασία του «γίγνεσθαι» και όχι του «φαίνεσθαι».
Βασικό ψηφιακό εργαλείο αποτελούν οι γενετικοί αλγόριθμοι, οι οποίοι
αποτελούν τον Γενετικό Κώδικα (DNA) των εικονικών μορφών, που
διαμορφώνονται μέσω των παραμέτρων, οι οποίοι προέρχονται είτε από τα
δομικά τους στοιχεία είτε από το εξωτερικό περιβάλλον. Το αποτέλεσμα,
που προκύπτει, προβάλλει και ωθεί την διαφορετικότητα τόσο μορφολογικά
όσο και κατασκευαστικά. Επίσης, μέσω των νέων εξελικτικών σχεδιαστικών
προγραμμάτων, η αρχιτεκτονική μεταβαίνει από την εποχή της μαζικής
παραγωγής στην εποχή της μαζικής εξατομίκευσης, κατανοώντας την ανάγκη
για προσαρμοστικότητα, βιωσιμότητα και μεταβλητότητα. Τέλος, η
συγκεκριμένη προσέγγιση επεμβαίνει και επηρεάζει άμεσα ή έμμεσα τόσο
θέματα τεχνολογίας και σχεδιασμού όσο και τους τομείς της αισθητικής,
της κοινωνίας, ακόμη και της πολιτικής.
