Τίτλος: Η ηθική του δάσους
Φοιτητές: Αιβατζίδης Ιωάννης, Κιούρτη Χριστίνα
Επιβλέπων Καθηγητής: Νικόλαος-Ίων Τερζόγλου
Σχολή: Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Ε.Μ.Π.
Ημερομηνία παρουσίασης: Φεβρουάριος 2017
Η έρευνα διαλέγεται την έννοια του δάσους, την εξέλιξη της σημασίας της
χρονικά, αλλά και την αλληλεπίδραση με τον τεχνητό χώρο, αυτό της
ανθρώπινης δημιουργίας. Στο πρώτο μέρος αναλύεται το φαινομενολογικό
πρίσμα, μέσα από το οποίο, εξετάζεται η διαλεκτική σχέση ανάμεσα στο
υποκείμενο και το περιβάλλον του. Με εργαλεία τα κείμενα του Christian
Norberg-Schulz, του Martin Heidegger και του Otto Friedrich Bollnow
ορίζεται το μοντέλο του υπαρξιακού χώρου, βασιζόμενο στην ανθρώπινη
πρόθεση, καθώς και η ερμηνεία της φύσης ως ανθρώπινη κατασκευή. Μ' αυτόν
τον τρόπο αναδεικνύονται εννοιολογικά δίπολα, όπως φυσικό - τεχνητό.
Ωστόσο, στο δάσος αποδίδεται η έννοια του ανέγγιχτου πεδίου. Στο δεύτερο
μέρος εξετάζεται η θέση τριών διαφορετικών υποκειμένων, τα οποία δεν
αποτελούν εμπειρικά πρόσωπα αλλά τρεις ιδεατούς τύπους, με τρεις
διαφορετικές στάσεις απέναντι στο φυσικό. Ο επιστήμονας - δασολόγος
επιχειρεί να δημιουργήσει έναν αφαιρετικό μαθηματικό μοντέλο κατανόησης
της ευρύτερης δομής του. Ο επισκέπτης, έχοντας το ρόλο ενός κατοίκου
πόλης, ζει έξω από αυτό και το εξηγεί με βάση τη συνείδηση του. Ενώ,
αντίθετα ο υλοτόμος ζει μέσα στο δάσος και αποκτά μία ποιοτική σχέση μ'
αυτό, ξεκινώντας με μία χωρική διάδραση. Μέσα από αυτήν την έρευνα
αναδύεται ένας ευρύτερος προβληματισμός για την προσέγγιση ενός τόπου
και την παρέμβαση σ’ αυτόν. Κάθε αρχιτεκτονική έχει μία αλληλεπίδραση με
έναν τόπο και ο αρχιτέκτονας καλείται να κάνει την ανάγνωση του τόπου
στον οποίο θα παρέμβει. Καταληκτικά, η έρευνα μας οδηγεί στη χρήση τόσο
των επιστημονικών μεθόδων όσο και της γλώσσας, για μία περισσότερο ηθική
προσέγγιση, ως προς τον τόπο στον οποίο παρεμβαίνουμε και τις χωρικές
ποιότητες τις οποίες διαθέτει.
