Τίτλος: Megastructure: Volumes Floating In Space
Φοιτητής: Σταύρος-Γρηγόριος Κασιμάτης-Βουτυράς
Επιβλέπων: Αναστάσιος Τέλλιος
Σχολή: Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Χρονολογία: Ιούνιος 2018
Επιβλέπων: Αναστάσιος Τέλλιος
Σχολή: Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
Χρονολογία: Ιούνιος 2018
Περίληψη
Τα όρια των αρχών σχεδιασμού και των αστικών
μεθοδολογιών που αναπτύχθηκαν από το Μοντέρνο Κίνημα κατά τη δεκαετία του 1920
και έγιναν αποδεκτές σε όλο τον κόσμο μετά το τέλος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου,
οδήγησαν σε εποχιακές αποτυχίες έργων αστικής ανανέωσης. Το Μοντέρνο Κίνημα αντιστοιχίζει την
«ιδανική» πόλη με τη «λειτουργική» πόλη και διατείνεται ότι ο καλός
πολεοδομικός σχεδιασμός θα μπορούσε να έχει δημιουργήσει «καλή» αρχιτεκτονική.
Αυτή η κατάσταση λειτούργησε ως καταλύτης για τις αρχιτεκτονικές προτάσεις, η
φύση των οποίων ήταν αντίθετη με το ορθολογιστικό πρόγραμμα διάσπαρτων
αρχιτεκτονημάτων στην πόλη και, σε αντίθεση με αυτή την προσέγγιση, προωθούσε
το σχεδιασμό τεράστιων δομών, υπερανθρωπίνου μεγέθους και πολύπλοκης εσωτερικής
οργάνωσης, όπως αυτή μια μικρής πόλης. Μία από τις πιο ριζοσπαστικές και
δημοφιλείς τάσεις αρχιτεκτονικής και αστικής σχεδίασης, κατά τις αρχές της
δεκαετίας του 1960, ήταν η ανάπτυξη των αποκαλούμενων «μέγα-δομών», που
δημιούργησαν ορισμένες αστικές ουτοπίες και αρχιτεκτονικά πρωτότυπα βασισμένα,
ουσιαστικά, στην τυφλή εμπιστοσύνη στη δύναμη της μοντέρνας τεχνολογίας. Τα
megastructures, θεωρήθηκαν ως ο βασικός παράγοντας για τη δημιουργία ενός
αποτελεσματικού αστικού μοντέλου που συνδέεται και ενσωματώνεται, με τη δημιουργική
διαδικασία για το σχεδιασμό και την ανάπτυξή του, τόσο στον αρχιτεκτονικό όσο
και στον αστικό σχεδιασμό.
