Σπουδάστριες: Ελένη Στυλιανή Οικονομάκη, Θωμαίς Ζορμπά
Επιβλέπων: Δ. Ν. Καρύδης
Σχολή: Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, ΕΜΠ
Διάλεξη Ιούλιος 2015
Η παρούσα έρευνα επιχειρεί να πραγματευτεί την πόλη και τις διαφορετικές εκφάνσεις της ανάλογα με το υποκείμενο, το χρήστη αυτού του χώρου. Για να καταλήξει σε εμπειρικά αποτελέσματα, οργανώθηκε μία μελέτη που εφαρμόστηκε σε μία τάξη 35 μαθητών ενός δημοτικού σχολείου στην περιοχή των Κάτω Πατησίων. Κλήθηκε ο κάθε μαθητής χωριστά να αφηγηθεί με ποιοτικές και ποσοτικές μεθόδους τη θεώρησή του για την πόλη του. Πρωταγωνιστικό ρόλο στα εργαλεία που ζητήθηκαν από τον κάθε μαθητή για να χρησιμοποιήσει κατέχει το παιδικό ιχνογράφημα, το οποίο είναι ο κύριος αφηγητής της ιστορίας της πόλης τους.
Μέσα από το εμπειρικό υλικό που συλλέχθηκε παρουσιάζονται οι παράμετροι που συντελούν στη διαμόρφωση της θεώρησης της κάθε μίας πόλης και επιχειρείται η αποτύπωση του προσωπικού γεωγραφικού χώρου του κάθε παιδιού. Έτσι, λοιπόν, η σύνθεση των δομημένων και αναλυμένων παρατηρήσεων των μαθητών και των δικών μας αναλύσεων και σχολιασμών πάνω στις ερμηνείες του χώρου δημιουργεί μία αντίστιξη μεταξύ των παιδικών και των δικών μας θεωριών για την πόλη. Οι θεωρίες αυτές μοιάζουν να θέτουν ζητήματα γύρω από το κτισμένο περιβάλλον, τον ιστό της πόλης και το φυσικό περιβάλλον της κάθε “πόλης”, τα οποία ερμηνεύονται κυρίως μέσω αντιληπτικών και λειτουργικών συνθηκών.
Η πόλη, λοιπόν, των παιδιών πλάθεται και σφυρηλατείται μέσα από την καθημερινή τους δράση, από τα δικά τους “τοπόσημα” και τους τομείς ζωής τους. Η καθημερινή επαφή με το δημόσιο χώρο οδηγεί το παιδί στην ανάλυση και επεξεργασία της γειτονιάς του. Είναι γεγονός ότι οι μαθητές ως χρήστες του χώρου αντιδρούν με το περιβάλλον στο οποίο ζουν, κινούνται και παρατηρούν και έτσι, κατάφεραν να αποκωδικοποιήσουν το περιβάλλον τους και να αποδώσουν τη σχέση τους με αυτό μέσω του βαθμού κινητικότητάς τους στο χώρο.
Η αναζητούμενη δραστηριοποίηση και κινητικότητα του κάθε παιδιού φέρει μέσα της εντυπώσεις, μνήμες, ερεθίσματα, τα οποία προσπαθούν τα παιδιά να εκφράσουν και να προβάλλουν με όποιο εργαλείο φέρει το κάθε ένα στα χέρια του. Η συγκεφαλαιωτική αυτή περιγραφή αναφέρεται στις κοινές και μη κοινές εικόνες πόλεων που απέδωσαν οι μαθητές. Το αντικείμενο, όμως, αυτής της έρευνας ενδιαφέρεται να αναδείξει τις μη κοινές χροιές της πόλης, οι οποίες ενισχύονται από τη σύνθεση των διακριτών αυτών και πολυποίκιλων προσλήψεων.
Επιβλέπων: Δ. Ν. Καρύδης
Σχολή: Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, ΕΜΠ
Διάλεξη Ιούλιος 2015
Η παρούσα έρευνα επιχειρεί να πραγματευτεί την πόλη και τις διαφορετικές εκφάνσεις της ανάλογα με το υποκείμενο, το χρήστη αυτού του χώρου. Για να καταλήξει σε εμπειρικά αποτελέσματα, οργανώθηκε μία μελέτη που εφαρμόστηκε σε μία τάξη 35 μαθητών ενός δημοτικού σχολείου στην περιοχή των Κάτω Πατησίων. Κλήθηκε ο κάθε μαθητής χωριστά να αφηγηθεί με ποιοτικές και ποσοτικές μεθόδους τη θεώρησή του για την πόλη του. Πρωταγωνιστικό ρόλο στα εργαλεία που ζητήθηκαν από τον κάθε μαθητή για να χρησιμοποιήσει κατέχει το παιδικό ιχνογράφημα, το οποίο είναι ο κύριος αφηγητής της ιστορίας της πόλης τους.
Μέσα από το εμπειρικό υλικό που συλλέχθηκε παρουσιάζονται οι παράμετροι που συντελούν στη διαμόρφωση της θεώρησης της κάθε μίας πόλης και επιχειρείται η αποτύπωση του προσωπικού γεωγραφικού χώρου του κάθε παιδιού. Έτσι, λοιπόν, η σύνθεση των δομημένων και αναλυμένων παρατηρήσεων των μαθητών και των δικών μας αναλύσεων και σχολιασμών πάνω στις ερμηνείες του χώρου δημιουργεί μία αντίστιξη μεταξύ των παιδικών και των δικών μας θεωριών για την πόλη. Οι θεωρίες αυτές μοιάζουν να θέτουν ζητήματα γύρω από το κτισμένο περιβάλλον, τον ιστό της πόλης και το φυσικό περιβάλλον της κάθε “πόλης”, τα οποία ερμηνεύονται κυρίως μέσω αντιληπτικών και λειτουργικών συνθηκών.
Η πόλη, λοιπόν, των παιδιών πλάθεται και σφυρηλατείται μέσα από την καθημερινή τους δράση, από τα δικά τους “τοπόσημα” και τους τομείς ζωής τους. Η καθημερινή επαφή με το δημόσιο χώρο οδηγεί το παιδί στην ανάλυση και επεξεργασία της γειτονιάς του. Είναι γεγονός ότι οι μαθητές ως χρήστες του χώρου αντιδρούν με το περιβάλλον στο οποίο ζουν, κινούνται και παρατηρούν και έτσι, κατάφεραν να αποκωδικοποιήσουν το περιβάλλον τους και να αποδώσουν τη σχέση τους με αυτό μέσω του βαθμού κινητικότητάς τους στο χώρο.
Η αναζητούμενη δραστηριοποίηση και κινητικότητα του κάθε παιδιού φέρει μέσα της εντυπώσεις, μνήμες, ερεθίσματα, τα οποία προσπαθούν τα παιδιά να εκφράσουν και να προβάλλουν με όποιο εργαλείο φέρει το κάθε ένα στα χέρια του. Η συγκεφαλαιωτική αυτή περιγραφή αναφέρεται στις κοινές και μη κοινές εικόνες πόλεων που απέδωσαν οι μαθητές. Το αντικείμενο, όμως, αυτής της έρευνας ενδιαφέρεται να αναδείξει τις μη κοινές χροιές της πόλης, οι οποίες ενισχύονται από τη σύνθεση των διακριτών αυτών και πολυποίκιλων προσλήψεων.
