Ε103.19 ΤΟΠΟΣ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ: τόπος συναισθημάτων

Τίτλος: Τόπος Αρχιτεκτονικής, Τόπος Συναισθημάτων

Φοιτήτρια:  Μαύρη Μάρθα
Επιβλέποντες Καθηγητές: Θωμάς Νίκος, Παπαγιαννόπουλος Γιώργος, Μιχαηλίδης Αντώνης
Σχολή: Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης, Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
Χρονολογία: Μάρτιος 2019

ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Σκόρπιες σκέψεις και ερωτήματα που γεννήθηκαν κατά τη διάρκεια της φοίτησης, από το πρώτο έως το τελευταίο έτος, έρχονται, σαν κομμάτια ενός puzzle, να ενωθούν προς την αναζήτηση του τόπου της αρχιτεκτονικής.

Η αρχιτεκτονική είναι η τέχνη του σχεδιασμού και της κατασκευής κτιρίων, σύμφωνα με τον ορισμό της. Για τον καθένα όμως, αρχιτεκτονική σημαίνει και κάτι άλλο. Για τον Louis Kahn αρχιτεκτονική «είναι η στοχαστική δημιουργία χώρου» , για τον Heidegger είναι η διδασκαλία «του ύψιστου μαθήματος: τι θα πει «διαμένω» στον τόπο μου» , ενώ για το Le Corbusier είναι «συγκινησιακό φαινόμενο» , είναι «σχέσεις» , όπως αναφέρει στο μανιφέστο της αρχιτεκτονικής του θεωρίας Για μια Αρχιτεκτονική. 

Στα χρόνια των σπουδών επιζητούσα μια προσωπική ερμηνεία της αρχιτεκτονικής. Μέσα από μια συλλογή σκέψεων και προβληματισμών προέκυψε με ένα συνειρμικό τρόπο η φράση πως: η αρχιτεκτονική είναι σχέσεις χωρικές, αποτελώντας τη βαθιά σύνδεση ανθρώπων και τόπων. Ωστόσο, αυτή η προσωπική ερμηνεία για να αποκτήσει κάποια βαρύτητα καλεί, για μια ακόμη φορά, να συλλογιστούμε πώς νοούμε το χώρο, τον τόπο, τη σχέση τους με την αρχιτεκτονική και την ανθρώπινη ύπαρξη.  

Μέσα σε αυτό το ταξίδι στοχασμών που πρόκειται να ακολουθήσει προς την αναζήτηση του τόπου της αρχιτεκτονικής, απώτερος στόχος θα αποτελέσει, όχι μόνο η εύρεση μιας ερμηνείας σε θεωρητικό επίπεδο, αλλά και η ανάγνωση της σε πρακτικές εφαρμογές, ως μια προσπάθεια καθησυχασμού του βαθιά ριζωμένου προβληματισμού στην καρδιά: πώς συνθέτουμε τον αρχιτεκτονικό τόπο.