Φοιτήτρια: Παπαδαντωνάκη Ναταλία Λυδία
Επιβλέπων: Γουρδούκης Δημήτριος
Σχολή: ΑΠΘ
ΠΕΡΙΛΗΨΗ
Η παρούσα μελέτη, επιχειρεί να εξετάσει τη σύγκλιση της μαθηματικής τοπολογίας και της αρχιτεκτονικής στον 20ο και 21ο αιώνα, εστιάζοντας στην έννοια της άπειρης διάστασης και τη σχετικότητα του χώρου. Διερευνάται το πώς ενδέχεται μέσω της τοπολογίας να ανατρέπονται παραδοσιακές αρχιτεκτονικές έννοιες, διαμορφώνοντας νέες, μη τυποποιημένες μορφές και στρέφοντας την αρχιτεκτονική προς μη τυπικές προσεγγίσεις. Επιπλέον, εξετάζεται η σχέση μεταξύ τοπολογίας και τεχνητής νοημοσύνης, η οποία επιτρέπει τη διερεύνηση άπειρων διαστάσεων και ενδεχομένως επηρεάζει τον σχεδιασμό και την αντίληψη του χώρου. Προσεγγίζεται η έννοια του χώρου, εμπνευσμένη από τη θεωρία της σχετικότητας του Albert Einstein, προτείνοντας μια νέα αντίληψη για τον χώρο, που θα μπορούσε να ενθαρρύνει τους αρχιτέκτονες να ενσωματώνουν αισθητικές αξίες, όπως η ομορφιά και η απλότητα στο σχεδιασμό τους. Στη συνέχεια, διερευνάται το πώς μπορούν να γίνουν αντιληπτά ο χώρος και ο χρόνος στην αρχιτεκτονική μέσω της τοπολογικής πρακτικής, επιτρέποντας την αναδιαμόρφωση χωρικών δομών με στόχο τη δημιουργία βιώσιμων και λειτουργικών μορφών. Από τη μαθηματική διερεύνηση έως την πρακτική εφαρμογή των αλγορίθμων μηχανικής μάθησης στην αρχιτεκτονική, αναδεικνύεται η επίδραση των τεχνολογικών εργαλείων στο σύγχρονο δομημένο περιβάλλον. Οι νέες τεχνολογίες και η αναθεώρηση των παραδοσιακών προσεγγίσεων παρέχουν έναν καμβά ατελείωτων δυνατοτήτων, μεταμορφώνοντας την αντίληψη και τον σχεδιασμό του χώρου με τρόπους που προηγουμένως ήταν αδιανόητοι.
