Τίτλος: ΑΣΤΙΚΑ ΚΕΝΑ [η πόλη, ο χρήστης κι ο σχεδιαστής]
Φοιτήτρια: Κωνσταντίνα Αγγελέτου
Επιβλέπων καθηγητής: Θωμάς Νικόλαος
Σύμβουλοι: Μιχαηλίδης Αντώνης, Πατρίκιος I. Γεώργιος
Σχολή: Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
Χρονολογία: Οκτώβρης 2017
Αφορμή για αυτή την ερευνητική εργασία αποτέλεσαν μακροχρόνιες παρατηρήσεις, σχετικά με την ύπαρξη ή όχι αίσθησης οικειότητας σε διαφορετικούς χώρους της πόλης της Θεσσαλονίκης. Η βασική επιθυμία ήταν να αναγνωριστούν παράγοντες που ενισχύουν την ενδυνάμωση και την αυτοδιάθεση του χρήστη σχετικά με την πόλη του ή που αντίστοιχα τον κάνουν να νιώθει ασήμαντο και ανήμπορο να επηρεάσει τον αστικό χώρο. Σε αυτή τη βάση οι υποκειμενικές παρατηρήσεις παρακίνησαν την έρευνα σε ιστορικό και επιστημονικό πλαίσιο για να τεκμηριωθούν και να κατανοηθούν.
Ο στόχος είναι η αναγνώριση διαδικασιών που προσαυξάνουν ή παρεμποδίζουν τη σωματική, πνευματική και συναισθηματική οικειοποίηση των πόλεων από τους πολίτες και η εύρεση τρόπων για να δοθεί στο χρήστη, πρόσβαση στη διαμόρφωση. Σήμερα, περισσότερος από το μισό πληθυσμό της υφηλίου ζει σε μεγάλα πολυπολιτισμικά αστικά κέντρα. Πολλά από αυτά, κυρίως στον δυτικό κόσμο, σχεδιάστηκαν και εξακολουθούν να αναπτύσσονται με βάση σχεδιαστικά πρότυπα που αναπτύχθηκαν τον προηγούμενο αιώνα. Η διερεύνηση αυτών των προτύπων είναι πιο σημαντική από ποτέ, αν αναλογιστούμε τους σημερινούς ρυθμούς ανάπτυξης. Επομένως, είναι σημαντικό να επανεξεταστούν και να επαναπροσδιοριστούν οι σχεδιαστικές αξίες, αλλά και ο βαθμός συμμετοχής του χρήστη στις διαδικασίες, με στόχο το αστικό τοπίο να χαρακτηρίζεται από πλουραλιστικές εκφάνσεις, λειτουργικότητα, σύνδεση και λιγότερα νοηματικά κενά.
Αφορμή για αυτή την ερευνητική εργασία αποτέλεσαν μακροχρόνιες παρατηρήσεις, σχετικά με την ύπαρξη ή όχι αίσθησης οικειότητας σε διαφορετικούς χώρους της πόλης της Θεσσαλονίκης. Η βασική επιθυμία ήταν να αναγνωριστούν παράγοντες που ενισχύουν την ενδυνάμωση και την αυτοδιάθεση του χρήστη σχετικά με την πόλη του ή που αντίστοιχα τον κάνουν να νιώθει ασήμαντο και ανήμπορο να επηρεάσει τον αστικό χώρο. Σε αυτή τη βάση οι υποκειμενικές παρατηρήσεις παρακίνησαν την έρευνα σε ιστορικό και επιστημονικό πλαίσιο για να τεκμηριωθούν και να κατανοηθούν.
Ο στόχος είναι η αναγνώριση διαδικασιών που προσαυξάνουν ή παρεμποδίζουν τη σωματική, πνευματική και συναισθηματική οικειοποίηση των πόλεων από τους πολίτες και η εύρεση τρόπων για να δοθεί στο χρήστη, πρόσβαση στη διαμόρφωση. Σήμερα, περισσότερος από το μισό πληθυσμό της υφηλίου ζει σε μεγάλα πολυπολιτισμικά αστικά κέντρα. Πολλά από αυτά, κυρίως στον δυτικό κόσμο, σχεδιάστηκαν και εξακολουθούν να αναπτύσσονται με βάση σχεδιαστικά πρότυπα που αναπτύχθηκαν τον προηγούμενο αιώνα. Η διερεύνηση αυτών των προτύπων είναι πιο σημαντική από ποτέ, αν αναλογιστούμε τους σημερινούς ρυθμούς ανάπτυξης. Επομένως, είναι σημαντικό να επανεξεταστούν και να επαναπροσδιοριστούν οι σχεδιαστικές αξίες, αλλά και ο βαθμός συμμετοχής του χρήστη στις διαδικασίες, με στόχο το αστικό τοπίο να χαρακτηρίζεται από πλουραλιστικές εκφάνσεις, λειτουργικότητα, σύνδεση και λιγότερα νοηματικά κενά.
