Ερευνητική εργασία: Δύο αναγνώσεις του ίδιου θεατρικού έργου
Επιμέλεια: Ζούλια Άννα
Επιβλέπων καθηγητής: Παρμενίδης Γιώργος
Σχολή: Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Ε.Μ.Π.
Αθήνα,Φεβρουάριος 2019
Στο
θέατρο μία σκηνική πράξη μπορεί να έχει είτε ένα είτε πολλαπλά
σημασιολογικά επίπεδα. Η παρούσα μελέτη έχει στόχο να περιγράψει ένα
σύστημα σχεδιασμού, που θα υποστηρίζει πολλαπλά σημασιολογικά επίπεδα
και στη συνέχεια να προσδιορίσει τα τυπολογικά χαρακτηριστικά ενός
ανοικτού συστήματος στο θέατρο, δηλαδή πολλαπλά ερμηνευόμενου.
Επιλέγεται το έργο «Βάκχες» του Ευριπίδη και θα γίνει σύγκριση δύο
παραστάσεων που ανέβηκαν από διαφορετικούς σκηνοθέτες, το Σωτήρη Χατζάκη
(2005) και το Θεόδωρο Τερζόπουλο (1986). Θα εξεταστούν οι βαθμοί
ανοικτότητας των δύο παραστάσεων. Η ερμηνεία ενός κειμένου εξαρτάται από
την ιδιότητα του προσώπου που διαβάζει και από τον τρόπο με τον οποίο
διαβάζει. Το φίλτρο μέσα από το οποίο θα εξεταστούν τα δύο παραδείγματα
είναι ο σκηνοθέτης.
Πάνω
στο ίδιο απόσπασμα κειμένου, τους πρώτους στίχους της Παρόδου,
εξετάζονται οι δύο αναγνώσεις μέσα από τα ίδια μέσα αναπαράστασης(λέξις,
μέλος, όψις). Χρησιμοποιούνται τα ίδια εργαλεία προκειμένου να
κατασταθούν οι δύο σκηνικοί χώροι συγκρίσιμοι.
Εννοιολογικά
σχήματα περιγραφής, που εκφράζουν γενικότερους τρόπους οργάνωσης των
πραγμάτων εφαρμόζονται στους δύο σκηνικούς χώρους με στόχο την
συγκρότηση της τυπολογίας της μορφής για την ανοικτότητα της ερμηνείας.
Τελικά,
το ανοικτό σύστημα προσδιορίζεται μέσα από ένα συνδυασμό των
χαρακτηριστικών, μία συνέργεια συνθηκών που χαρακτηρίζουν μία ανοικτή σε
σημασίες παράσταση.
-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------
An
action on the stage may have a single or multiple conceptual levels.
Reason for this work was a series of performances that I saw in which a
stage act could have multiple semantic levels. One of them was "AMORS," a
Shakespearean sonnet-themed love affair, going up by Argyris Pandazara
and Stephania Gouliotis. Through the different attitudes of the two
bodies all aspects of an erotic relationship are described. For example
an upright posture reveals confidence. On the other hand, a sideways
posture can reaveal unsecurity, dependency, or faith; The fascination
with such spectacles was not straightforward from the outset, and the
whole approach was intended to describe a design system that would
support multiple semantic levels in order to find the relationship
between this incomprehensible charm and design principles.
The
present research aims to describe a design system that supports
multiple meanings and then identify the typological characteristics of
an open system in the theater, that is multiple interpretants.
Evripidis’ work 'Bacchae' is selected as a case study: two performances
created by different directors, Sotiris Hatzakis(2005) and Theodor
Terzopoulos(1986), will be compared.
Terzopoulos
is known for the intense, physical quality of his approach to theatre.
He founded Attis Theatre group in Delphi and his ‘special’ method, the
return of Dionisys, is taught in thirty universities and ten languages.
He believes in reviving attitudes. On the other hand, Hatzakis is an
academic director who works with actors by the method of imitating
attitudes.
The
degree of openness of the two performances will be examined. The
interpretation of a text depends on the person's reading and on the way
s/he reads. The filter through which the two examples will be examined
is the director. In the same excerpt of the text, the first verses of
Parodus, the two readings are examined through the same means of
representation (lexis, melos, opsis). The same tools are used to make
the two scenic spaces comparable. Descriptive conceptual schemes
expressing more general ways of organizing things are applied to the two
scenic spaces so as to map out a typology for the form of the openness
of interpretation. Ultimately, the open system is defined through a
combination of features, a synergy of conditions that characterize an
open-ended representation.
