Τίτλος: Χτί-ζ(ω)ντας τον καμβά
Υπότιτλος: Επαναπροσδιορίζοντας
τη σχέση της ζωγραφικής με την αρχιτεκτονική τις περιόδους του Νεοκλασικισού,
του Μπάουχάους και του Μεταμοντερνισμού
Επιβλέπων Καθηγητής: Χατζηνικολάου
Ελένη
Φοιτητές: Βιλλώτη Λία, Τορναζάκη Αλίκη-Ιωάννα
Ημερομηνία Παρουσίασης: Ιούνιος
2017
Σκοπός αυτής της εργασίας
αυτής είναι η διερεύνηση της σχέσης(τεχνικές, συνθετικά και εννοιολογικά
εργαλεία, πολιτικοκοινωνικό υπόβαθρο) του παραγόμενου έργου στη ζωγραφική και
την αρχιτεκτονική κατά τις περιόδους του Νεοκλασικισμού, του Μπάουχαους και του
Μεταμοντέρνου.
Κάθε τέχνη διαθέτει μία
ιδιαίτερη, δική της γλώσσα μέσω της οποίας επικοινωνεί και ξεχωρίζει από τις
υπόλοιπες. Για παράδειγμα, η ζωγραφική συγκλίνει σε αρκετά σημεία με την
αρχιτεκτονική, όπως το δυσδιάστατο επίπεδο(όψη), η χρήση του χρώματος, η
σύνθεση χαράξεων και αξόνων, η χρήση φωτοσκιάσεων κτλ. Στα έργα ζωγραφικής
διακρίνουμε τη μορφή και το περιεχόμενο. Κάθε πίνακας αφηγείται μία ιστορία ή
ένα γεγονός που διαδραματίζεται.
Υπάρχουν όμως κάποιοι
παράγοντες που διαφοροποιούν τη ζωγραφική από την αρχιτεκτονική πλήρως.
Κεντρικό στοιχείο της αρχιτεκτονικής σε αντίθεση με τη ζωγραφική αποτελεί ο
τρισδιάστατος χώρος. Ο χώρος αυτός απευθύνεται στις ανθρώπινες αισθήσεις, αφού
αρθρώνεται γύρω από τις κινητικές, ακουστικές, οπτικές, απτικές και οσφρητικές
εμπειρίες. Στην κλίμακα της αρχιτεκτονικής εμπεριέχεται επίσης μια τέταρτη
διάσταση που δεν εμπεριέχεται στη ζωγραφική, ο χρόνος. "Ως αρχιτεκτονική
του χρόνου νοείται η διαδικασία και ο τρόπος με τον οποίο ο χρόνος ως διάρκεια
συγκροτεί χωρικές αντιληπτές ενότητες."
Οι προϋποθέσεις μέσα από
τις οποίες θα εξεταστεί στη παρούσα ερευνητική εργασία, η σχέση του παραγόμενου
αρχιτεκτονικού και ζωγραφικού έργου θα βασιστεί στα σημεία στα οποία
συγκλίνουν. Το δισδιάστατο επίπεδο του καμβά θα συγκριθεί με το δυσδιάστατο
επίπεδο του αρχιτεκτονικού έργου ως συστατικό στοιχείο αυτού.
