Ερευνητική Εργασία:Olafur Eliasson: Χώρος + Άνθρωπος
Φοιτήτρια: Μαρία Σαξώνη
Επιβλέπων Καθηγητής: Ηλίας
Κωνσταντόπουλος
Αντικείμενο της παρούσας ερευνητικής εργασίας αποτελεί το έργο και ο τρόπος
σκέψης του καλλιτέχνη OlafurEliasson, ως παράδειγμα επαναδιαπραγμάτευσης των ορίων
μεταξύ τέχνης και αρχιτεκτονικής. Τα έργα του ποικίλουν σε είδος, κλίμακα και
τόπο παρέμβασης. Ωστόσο, η εμπειρία αποτελεί βασικό παράγοντα όλων.
Επηρεασμένος από το Ισλανδικό τοπίο, τη φαινομενολογία, τη ψυχολογία Gestalt και άλλους
καλλιτέχνες και αρχιτέκτονες, αντιμετωπίζει τα έργα του ως μηχανές εμπειρίας
που ολοκληρώνονται από τη χρήση τους. Ο χρόνος εμφανίζεται μέσω της μεταβολής
των υλικών, της κίνησης, των ατμοσφαιρικών ποιοτήτων και της κιναισθητικής
αντίληψης των χρηστών, δημιουργώντας εμπειρίες συλλογικές και παράλληλα
εξατομικευμένες. Έτσι, ο χώρος καθίσταται ρευστός, συνάδοντας με την πεποίθησή
του πως η πραγματικότητα είναι ένα συνονθύλευμα μοντέλων, συνεπώς
διαπραγματεύσιμη. Ο Eliasson χρησιμοποιώντας, επομένως, την τέχνη και την
αρχιτεκτονική ως εργαλεία για την κατασκευή χώρων που μαζί με το άτομο
συν-παράγουν την πραγματικότητα, έχει υιοθετήσει ένα μοντέλο σκέψης όπου τα
όριά τους είναι ρευστά και διαπραγματεύσιμα.
__________________________________________________________________________
ABSTRACT
The subject of
this research thesis is the works and way of thinking of the artist Olafur
Eliasson, as an example of renegotiating the boundaries between art and
architecture. His works vary in type, scale and place. However, experience is a
key factor of them. Influenced by the Icelandic landscape, phenomenology,
Gestalt psychology and other artists and architects, he creates his works as
experience machines which are completed only by their use. Time appears through
the change of materials, motion, atmospheric qualities and the kinesthetic
perception of the users, creating experiences that are collective and at the
same time individualized. Thus, space becomes fluid, accompanied by his belief
that reality is a patchwork of models hence negotiable. Therefore, using art
and architecture as tools for constructing spaces that together with the
individual co-produce reality, Eliasson has adopted a model of thinking where
art’s and architecture’s boundaries are fluid and negotiable.
