Ερευνητική εργασία: Συμπτώματα
των καιρών μας. Πανδημία, Βιοπολιτική και Δημόσιος Χώρος
Φοιτήτρια: Χαρά
Παγούνη
Επιβλέπων:
Σταύρος
Σταυρίδης
Στην πορεία αυτής της εργασίας κατασκευάστηκε
ένα επιχείρηµα ώστε να τεκµηριωθεί, ότι η πανδηµία λειτούργησε ως πυκνωτής και
επιταχυντής κοινωνικών και χωρικών πολιτικών. Έγινε περιοδολόγηση των µορφών
εξουσίας, τοποθετώντας την Βιοπολιτική ως σύγχρονη µορφή εξουσίας, η οποία
χρησιµοποιώντας και τελειοποιώντας τους µηχανισµούς και τις τεχνολογίες διακυβέρνησης
των προηγούµενων µορφών εξουσίας, καταφέρνει να κυβερνά ως ένα απρόσωπο
προσωπείο. Σηµασία έχει η εξοµάλυνση της επιδηµιολογικής καµπύλης και όχι η
ανθρώπινη ζωή ενταγµένη στο κοινωνικό σύνολο, οι ανθρώπινες σχέσεις, η σχέση µε
το περιβάλλον κλπ. Ακολουθώντας τη ροή της εργασίας, κεντρικό χαρακτηριστικό
της Βιοπολιτικής αποτελεί η µονιµοποίηση της κατάστασης εξαίρεσης ως
κανονικοποιηµένο µοντέλο διακυβέρνησης. Η έκτακτη συνθήκη της πανδηµίας
αποτέλεσε πεδίο άντλησης κέρδους και εµπέδωσης της πειθαρχίας και της
επιτήρησης, σε µια περίοδο που ο αυτό-περιορισµός παρουσιάζεται ως το µέγιστο
κοινωνικό καθήκον. Η υποχώρηση στον ιδιωτικό χώρο και η ταυτόχρονη
ποινικοποίηση της ύπαρξης στο δηµόσιο δηµιουργεί γενικευµένες συνθήκες
εξαίρεσης στο χώρο. Έτσι, η παρουσία σε µια σειρά από πλατείες δαιμονοποιήθηκε
από µεριάς κράτους και κυβέρνησης, γιατί αν η απαγόρευση παρουσίας στο δηµόσιο
χώρο αµφισβητούνταν θα δηµιουργούνταν ρήγµατα, σε μια κατεύθυνση συνολικής
αµφισβήτησης και αποσταθεροποίησης του πολιτικού σώµατος. Με βάση το παράδειγμα
των γεγονότων της πλατείας Αγίου Γεωργίου στην Κυψέλη, διερευνάται το χωρικό
αποτύπωμα των κρατικών απαγορεύσεων και η δυνατότητα της «πλατείας» να
αποτελέσει πεδίο διεκδίκησης για το «μετά την πανδημία».
