Ερευνητική Eργασία: Η πραγματικότητα του ονείρου
Φοιτήτριες: Καμπίσιου Χριστίνα, Ρόμπη Άννα, Τσόλη Ειρήνη
Επιβλέποντες Καθηγητές: Θωμάς Νικόλαος, Μιχαηλίδης Αντώνης, Μάντζου Πολυξένη
Σχολή: Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Ξάνθη
Χρονολογία: Οκτώβριος 2019
Περίληψη
Η
εργασία αυτή εστιάζει στη διερεύνηση μιας μεθόδου διαμέσου της οποίας μια
υποκειμενική και φαντασιακή εμπειρία όπως το όνειρο, δύναται να προτείνει
εργαλεία για τον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό. Η ονειρική πραγματικότητα εμφανίζεται
στους ονειρευόμενους σαν ένα γιγάντιο επιτραπέζιο παιχνίδι ή σαν ένα μεγάλο
σκηνικό θεατρικού έργου, όπου όλα είναι επιτρεπτά. Σε αυτό, το πεδίο δράσης
λειτουργεί σαν ένα σύστημα καρτεσιανών συντεταγμένων, στα πλαίσια του οποίου
επιτρέπεται η ακριβής χαρτογράφηση όλων των δεδομένων του ονειρικού
περιεχομένου.
Αρχικά, επιχειρείται μια προσέγγιση της
ευρύτερης έννοιας του χώρου και πως αυτός γίνεται αντιληπτός μέσα από τα
αισθητηριακά συστήματα του ανθρώπου. Ο τρόπος με τον οποίο πραγματοποιείται
αυτό, περιλαμβάνει μια αλληλουχία διαδικασιών, μέσω της οποίας ο άνθρωπος
επεξεργάζεται, ενσωματώνεται και βιώνει τον χώρο. Αυτή η συνδιαλλαγή είναι
αμφίδρομη, που σημαίνει πως ο χώρος επηρεάζεται εξίσου από την ανθρώπινη
συμπεριφορά. Κάπως έτσι, οδηγούμαστε στους τρόπους με τους οποίους ο άνθρωπος
εν συνεχεία της βίωσης του χώρου, είναι σε θέση να τον εκφράσει, τόσο μέσα από
συνειδητές, όσο και μέσα από ασυνείδητες διαδικασίες.
Σημαντικότερη
ασυνείδητη διεργασία αποτελεί το όνειρο. Επιχειρείται λοιπόν με όχημα το κίνημα
του Σουρεαλισμού, μέσα από το οποίο εκφράστηκε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο η
ιδέα του ονειρικού και της φαντασίας, μία νέα προσέγγιση της Αρχιτεκτονικής,
ξεκομμένης από παγιωμένες τεχνικές και αντιλήψεις, που θα βαδίζει με γνώμονα
την επιθυμία αλλά και μία πολύπλευρη βίωσή της. «Κλειδί» σε αυτή τη θεώρηση
αποτελεί ο δημιουργός, που μέσα από τη δική του έκφραση και εφαρμογή της
επιθυμίας καλείται να προωθήσει την αντίληψη.
Στόχος
λοιπόν, είναι να τεθούν βασικοί προβληματισμοί για το πώς γίνεται αντιληπτή η
ονειρική πραγματικότητα, καθώς και πως μέσα από συνεχείς μετασχηματισμούς και
αναγωγές σε πραγματικό χώρο και χρόνο, θα μπορούσαν οι ονειρικές εικόνες να
μεταφραστούν σε απτές εικόνες, οδηγώντας μελλοντικά στη διαμόρφωση μιας νέας,
αποδεσμευμένης σχεδιαστικής μεθόδου.
Abstract
This work focuses on an investigation of a method,
through which a subjective and imaginative experience such as the dream, can
suggest architectural design tools. Dream’s reality appears to the dreamer like
a giant board game or a big stage play where everything is allowed. The field
of action functions as a Cartesian coordinate system, which allows the accurate
mapping of all the content of a dream.
The initial attemt is to estimate the concept of space
and how it is perceived through human sensory systems. The way this approach is
carried out, involves a sequence of processes through which an individual
elaborates, integrates and experiences the space. This conciliation is two-way,
which means that space is equally affected by human behavior. As such, in the
aftermath of experiencing space, an individual becomes able to express it, both
through conscious, as through unconscious processes.
Dream is the most important unconscious process. With
Surrealism movement as a tool, through which the idea of dream and imagination
was best expressed, is being carried out a new approach to Architecture,
detached from established techniques and concepts, guided by desire and a
multidisciplinary experience. The “key” to this vision is the creator, whose
expression and implementation of desire is called to promote perception.
