Φοιτήτρια: Ανάληψη Θεολογίτου
Επιβλέπων Καθηγητής: Σωκράτης Γιαννούδης
Σχολή: Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης
Σεπτέμβριος 2016
Στο πλαίσιο αναζήτησης μίας αρχιτεκτονικής ταυτότητας εγείρονται
μοιραία προβληματισμοί και ερωτήματα σχετικά με το ρόλο του παρελθόντος
στη διαμόρφωσή της. Κατά πόσον ευδοκιμεί να ακολουθείται ένα
αρχιτεκτονικό στυλ; Μήπως η ιστορία και το παρελθόν που είναι
περιορισμένα λειτουργούν και περιοριστικά; Μπορεί να υπάρξει άραγε
δημιουργία από το τίποτα; Τα ερωτήματα αυτά βρίσκουν κοινό τόπο στο έργο
και τις ανησυχίες του πολυσχιδή Έλληνα δημιουργού Ιάννη Ξενάκη, ο
οποίος εντόπισε κοινά προβλήματα στη μουσική και την αρχιτεκτονική.
Θεωρείται από τους πρωτοπόρους συνθέτες, καθ’ ότι εισήγαγε αφηρημένα
μαθηματικά μοντέλα στη μουσική του, διασαλεύοντας εκ βάθρων το μουσικό
και αρχιτεκτονικό σκηνικό του 20ου αιώνα. Ωστόσο το έργο του, στη βάση
του, χαρακτηρίζεται από μία διαρκή προσπάθεια διατύπωσης μουσικών
απαντήσεων σε φιλοσοφικά ερωτήματα, η οποία έγινε αφορμή για την
ανακάλυψη νέων ηχητικών και αρχιτεκτονικών μορφών. Στόχος της εργασίας
είναι η διερεύνηση του τρόπου μεταγραφής των φιλοσοφικών αυτών
ζητημάτων στη μουσική σύνθεση- μέσω του φίλτρου της αφαίρεσης- και του
αντίκτυπου αυτής της διεργασίας στο αρχιτεκτονικό προϊόν, με κέντρο το
έργο του Ιάννη Ξενάκη. Έτσι, η μουσική εξετάζεται ως ο ενδιάμεσος
σταθμός μίας φιλοσοφικής αναζήτησης με τελικό αποδέκτη την
αρχιτεκτονική. Ουσιαστικά το ενδιαφέρον εστιάζεται στο γεγονός ότι, μέσα
από το έργο του Ξενάκη, παρουσιάζεται μία αρχιτεκτονική μη
αυτοπροσδιοριστική, καθαρά βάσει «έξω-αρχιτεκτονικών» παραγόντων, που
προκύπτει ως κράμα μίας ευρύτερης έρευνας και πολλαπλής έντεχνης σκέψης,
ξεφεύγοντας από το αδιέξοδο που επιβάλλει η σημερινή εξειδίκευση του
πολιτισμού μας.
